Wat een weken......het bewijs moet geleverd worden. Ik kan niet meer terug. Wie A zegt moet ook B zeggen. Dat is afgelopen tijd meer dan eens mijn gedachten gepasseerd. Na mijn eerste klungelig tochtje alleen, om mijn fiets wat te leren kennen en niet compleet af te gaan waar manlief c.q. zeer gewaardeerde coach bij was, zou ik met hem naar een bedrijventerrein gaan om de fiets te leren kennen. Verbaasd maar blij was hij te horen dat ik zelf al een ronde had gemaakt en dat we een klein tochtje konden gaan fietsen. Het viel hem volgens mij niet tegen, ondanks een hartverzakking die ik hem bezorgde doordat ik vol in de ankers moest. En later liet ik hem zijn wenkbrauwen optrekken tot zijn haarlijn en zijn mondhoeken reiken tot zijn oren omdat mijn hele rechter binnenbeen vol smeer zat. Beginnersfoutje zeg maar wat nog enkele malen de revue zal passeren. Maar die fiets, wat een turbo! Een keer trappen en ik ben 15 km verder. Heerlijk die snelheid. Coach en ik fietsen een aardig eindje weg. Gaat het nog? Ja hoor! Nog een stukje erbij...… Eenmaal thuis merk ik dat het genoeg is. Coach had zijn GPS niet aan staan dus kijkt thuis nog eens de route na voor de kilometers.....26 km. Netjes voor een eerste tochtje.
Woensdag zijn de kids naar school, laatste week, dus voorlopig ook laatste kans om op mijn vrije dag te fietsen. Dus vol goed moed pak ik me op. Het gaat wederom lekker. Ik plak steeds weer een stukje aan mijn route vast, met enige angst dat ik iets te overijverig ben. Maar het lukt! En wederom mijn rechter binnenbeen vol met smeer.
Op een feestje krijg ik veel complimenten van de heren. Mooie start met een mooie gemiddelde snelheid van 24 km/u. Dat geeft vertrouwen want voor mij voelt het nog niet als hoe ik het voor ogen heb....maar ja, als je altijd je lat te hoog hebt liggen ben je natuurlijk niet zomaar tevreden. Maar dit motiveert. Op zaterdag staan we bij de fietsspecialist en maken we de deal rond voor mijn Italiaans handgemaakt wegmonster. Daar is het gevoel weer......prestatiedrang. Ay, geen weg meer terug.
Met coach overleg ik wat het handigst is qua route voor het volgende trainingsrondje. Wat ik voor ogen heb is volgens hem teveel van het goede en hij zal eens een paar mooie 35 km rondjes voor me uitzetten. Mmm, dat accepteer ik niet maar zeg maar niks want ik weet dat hij gelijk heeft. Paar dagen later heb ik nog steeds geen routesuggesties van de gewaardeerde coach gekregen. Bekijk het maar, ik ga mijn voorziene route fietsen. En jazeker met succes! Wel meer bezig met de weg te zoeken dan snelheid houden maar ach je moet ergens beginnen. En het lukt zonder smeer aan mijn binnenbeen. Op de terugweg was ik wel blij dat Weert steeds dichterbij kwam. Mijlpaal 45,7 km!
Zoals je kunt zien weet ik ook nog niet of ik de MapMyRide of Strave app moet gaan gebruiken.
Op het feestje van mijn zeer gewaardeerde 40 jarige coach alias manlief vraagt schoonvader of ik morgenochtend mee ga fietsen. Natuurlijk! Ow, even overleggen met de chef. Hij wil graag gaan mountainbiken.....mmm hier lopen we al tegen een probleem aan. Wie blijft er bij de kids. Met een beetje doordrammen en discussiëren heb ik geluk. De volgende ochtend zit ik op de fiets met schoonvader c.q. coach senior. Hij heeft een mooie route bedacht. In het Midden Limburgse bekende Witte stadje pakken we een terrasje in het zonnetje voor een kop koffie. Nou, aan zo een zondagochtend kan ik wel wennen. Even niet mama zijn maar tijd voor mezelf! En jahoor, weer een heel klein beetje verder gefietst.
Ik vind het leuk, het bevalt me dus bijt me erin vast. Mijn lat ligt hoog maar weet niet hoeveel en hoe snel ik stappen kan maken in mijn afstand en tijdsduur. Dat maakt het moeilijk om doelen te stellen. Maar zolang het goed voelt kan ik doorgaan. Vooral conditie opbouwen en houding trainen zijn nu de focuspunten.
Woensdag zijn de kids naar school, laatste week, dus voorlopig ook laatste kans om op mijn vrije dag te fietsen. Dus vol goed moed pak ik me op. Het gaat wederom lekker. Ik plak steeds weer een stukje aan mijn route vast, met enige angst dat ik iets te overijverig ben. Maar het lukt! En wederom mijn rechter binnenbeen vol met smeer.
Met coach overleg ik wat het handigst is qua route voor het volgende trainingsrondje. Wat ik voor ogen heb is volgens hem teveel van het goede en hij zal eens een paar mooie 35 km rondjes voor me uitzetten. Mmm, dat accepteer ik niet maar zeg maar niks want ik weet dat hij gelijk heeft. Paar dagen later heb ik nog steeds geen routesuggesties van de gewaardeerde coach gekregen. Bekijk het maar, ik ga mijn voorziene route fietsen. En jazeker met succes! Wel meer bezig met de weg te zoeken dan snelheid houden maar ach je moet ergens beginnen. En het lukt zonder smeer aan mijn binnenbeen. Op de terugweg was ik wel blij dat Weert steeds dichterbij kwam. Mijlpaal 45,7 km!
Op het feestje van mijn zeer gewaardeerde 40 jarige coach alias manlief vraagt schoonvader of ik morgenochtend mee ga fietsen. Natuurlijk! Ow, even overleggen met de chef. Hij wil graag gaan mountainbiken.....mmm hier lopen we al tegen een probleem aan. Wie blijft er bij de kids. Met een beetje doordrammen en discussiëren heb ik geluk. De volgende ochtend zit ik op de fiets met schoonvader c.q. coach senior. Hij heeft een mooie route bedacht. In het Midden Limburgse bekende Witte stadje pakken we een terrasje in het zonnetje voor een kop koffie. Nou, aan zo een zondagochtend kan ik wel wennen. Even niet mama zijn maar tijd voor mezelf! En jahoor, weer een heel klein beetje verder gefietst.
Binnenkort het vervolg van mijn avontuur! Volg en deel mijn blog om een groot platform te creëren voor onze fondsenwerving voor het Ronald McDonald Kinderfonds. Interesse om te sponsoren, neem contact met ons op. Een blog vol humor, liefde, kracht en positiviteit.
ACTIE
Momenteel hebben we een statiegeld actie via enkele filialen van Jumbo Heerschap. Doneer jij je statiegeld aan Team Vive ten bate van de Ronald McDonaldhuizen? Klik hier voor meer informatie over de statiegeldactie
ACTIE
Interesse in het boek Vive, Liefde - Kracht - Positiviteit? 100% van de verkoopprijs gaat naar het Ronald McDonald Kinderfonds. Meer info over of koop hier het boek van Vive
Reacties
Een reactie posten